Luty 2014 r. - kilka zimowych zdjęć z okolicy Śnieżnych Kotłów po obu stronach granicy.

Śnieżne Kotły (Foveae nivales, Schneegruben, Sněņné Jámy, Śnieżne Doły, Śnieżne Jamy) - dwa kotły polodowcowe wcinające się w zbocza Wielkiego Szyszaka i Łabskiego Szczytu. Rozdzielone są skalistą Grzędą. Skaliste ściany o wysokości do 200 m. porozcinane są żebrami i żlebami ciągnącymi się przez całą ich wysokość. U podnóża ścian kotłów zalegają stożki nasypowe piargów, poniżej znajdują się wały pięciu moren czołowych, rozdzielających Śnieżne Stawki.

Wnętrze Śnieżnych Kotłów stanowi najlepszy w Karkonoszach przykład krajobrazu alpejskiego i jest niewątpliwie, poza przepięknymi widokami, najciekawszym przyrodniczo rejonem Karkonoszy. W kotłach występuje wiele gatunków endemicznych i reliktowych, typowych dla obszarów borealno-arktycznych i alpejskich. W Małym Śnieżnym Kotle na żyle bazaltowej rośnie skalnica śnieżna (Saxifraga nivalis) - jest to jedyne w Europie Wschodniej stanowisko tej rośliny.

Śnieżne Kotły charakteryzują się też najbogatszą w Karkonoszach fauną. Jeszcze w XVIII w. żyły tu niedźwiedzie i rysie. Wciąż żyją tu gatunki reliktowe ślimaków, m.in. Pupea arctica, nielicznie występujący w Polsce płochacz halny (Prunella collaris), drozd obroźny (Turdus torquatus) i świergotek nadwodny (Anthus spinoletta).

Nad Kotłami znajduje się wieża stacji RTV (Radiowo-Telewizyjny Ośrodek Nadawczy Śnieżne Kotły), widoczna z daleka, stanowi dla turystów charakterystyczny punkt orientacyjny. Pierwotnie, w 1897 r. wybudowane było tu luksusowe schronisko z przeszkloną wieżą widokową. Po II wojnie światowej schronisko przejęła Dolnośląska Spółdzielnia Turystyczna, następnie PTT i PTTK, jednak budynek był zbyt duży i drogi w utrzymaniu, dlatego powstał tam jedynie bufet oraz kilka miejsc noclegowych. Na początku lat 60-tych schronisko zamknięto i przekazano telewizji na potrzeby stacji przekaźnikowej.

W pobliżu stacji znajduje się Czarcia Ambona (Rübezahlskanzel, Teufelskanzel, Krakonońova Kazatelna) - silnie spękana granitowa grupa skalna, stanowiąca niegdyś, przed wybudowaniem schroniska popularny punkt widokowy na Karkonosze i Kotlinę Jeleniogórską. Przed budową schroniska przy skałach istniał szałas, służący turystom jako schron.

Bibliografia:
1. Słownik geografii turystycznej Sudetów, tom III - Karkonosze, red. Marek Staffa, Wydawnictwo PTTK "Kraj", Warszawa – Kraków 1993, ISBN 83-7005-168-5

Data wykonania zdjęć - 24.02.2014 r.